Een goed gesprek kan soms meer oplossen dan een uitgebreid rapport van mijn hand. Het verhaal van ondernemer Peters* is hiervan een sterk voorbeeld. En dat terwijl hij eerst helemaal niets van een gesprek wilde weten...
Als eigenaar van een transportbedrijf in de agrarische sector heeft meneer Peters sinds jaar en dag te maken met veel voorkomende controles door de Algemene Inspectiedienst (AID). Dit varieert van weg- en grenscontroles van zijn transportwagens tot zelfs het doorzoeken van zijn woning. Op het moment dat een controlebezoek bij het bedrijf van meneer Peters volledig uit de hand loopt, is voor hem de maat vol. De AID is volgens hem zijn boekje vér te buiten gegaan en heeft zich niet aan de gemaakte afspraken gehouden tijdens het controlebezoek. Zo verschijnt de AID-inspecteur een uur later dan is afgesproken en brengt deze eerst een onaangekondigd bezoek aan een familielid van meneer Peters. Dit leidt tot emotionele toestanden, zeker omdat bij de familie Peters slechte herinneringen aan eerdere AID invallen weer opspelen.
Een klachten bij de AID over zijn slechte ervaringen brengen meneer Peters helaas niet veel verder. De AID verklaart zijn klachten ongegrond. Door onvoorziene omstandigheden is meneer Peters ook nog eens de kans misgelopen om zijn verhaal bij de klachtbehandeling persoonlijk toe te lichten. Meneer Peters schrijft mij dat hij graag een onderzoek wil door een onafhankelijke instantie. Dat kan, maar als ik het verhaal van hem goed beluister, dan twijfel ik of een uitgebreid onderzoek wel zinvol is. Ik kan natuurlijk de feiten van minuut tot minuut uitpluizen. Maar er speelt veel meer dan dit uit de hand gelopen incident. Daarom stel ik aan de AID en meneer Peters voor om met elkaar aan tafel te gaan zitten om de problemen volledig uit te praten. In dat gesprek kunnen beide partijen terugkijken op het incident, maar ook afspraken maken hoe het bij toekomstige controles (niet) moet.
Hoewel meneer Peters in eerste instantie een gesprek niet ziet zitten, gaat hij uiteindelijk toch op mijn voorstel in. En gelukkig maar. Het gesprek met de AID verloopt uiteindelijk goed. De pijnpunten worden uitgebreid besproken. In alle openheid kan hij vertellen over zijn ervaringen met de AID en de negatieve gevoelens die hij heeft opgedaan. Ook krijgt hij de betrokken inspecteur te spreken over het incident. Dit leidt ertoe dat de kou uit de lucht is. Meneer Peters heeft daarom ook geen behoefte meer aan verder onderzoek van onze kant. De AID en de meneer Peters zijn er samen uitgekomen. Ik waardeer het enorm hoe de AID en de heer Peters deze kwestie zelf hebben opgelost.
* Om privacyredenen is de naam veranderd