In de correspondentie tussen verzoeker en de Belastingdienst waren over en weer verschillende brieven niet bekend, of in het ongerede geraakt. Volgens verzoeker was dit mogelijk het werk van een voormalige buurvrouw, die bij de Belastingdienst werkte, en die hem op zie manier dwars wilde zitten. Naar aanleiding van verzoekers klacht over de wijze van corresponderen liet de Belastingdienst onder meer weten dat onomstotelijk vaststond dat bepaalde brieven naar verzoeker waren verzonden.
De Nationale ombudsman overwoog dat de Belastingdienst er bij de klachtbehandeling van uit mocht gaan dat de brieven in kwestie waren verzonden, omdat uit de geregistreerde gegevens bleek dat dat het geval was. De conclusie dat onomstotelijk vaststond dat de brieven waren verzonden kon de toets der kritiek dan ook weerstaan. Wel zou het de Belastingdienst hebben gesierd indien daarbij de nuancering was gemaakt dat dit geen uitsluitsel gaf over de vraag of de brieven ook daadwerkelijk door verzoeker waren ontvangen.
De Nationale ombudsman gaf geen oordeel over mogelijke onregelmatigheden door verzoekers buurvrouw.
De Belastingdienst had goed gehandeld door verzoeker, nadat die stelde dat de beslissing op een bezwaarschrift bij hem niet bekend was, een duplicaat van die beslissing toe te zenden.
Over de aanwezigheid en de verdere afhandeling van verzoekers schriftelijke reactie op die beslissing bestond aanvankelijk bij de Belastingdienst geen duidelijkheid. De beantwoording van de brieven had daarom op zich laten wachten en voldeed niet aan het vereiste van voortvarendheid.
Doordat de Belastingdienst verzoekers schriftelijke reactie uiteindelijk doorzond naar de rechtbank, en de rechtbank de kwestie ook inhoudelijk in behandeling nam, ondervond verzoeker geen nadeel bij het aanvechten van de beslissing op zijn bezwaren.
