Verzoeker kwam op 28 februari 2010 aan op Schiphol. Verzoeker kwam terug van een verblijf in Tunesië. Verzoeker verzamelt munten en in Tunesië had hij een aantal oude munten gekocht. Deze munten had hij in aluminiumfolie verpakt en verspreid in zijn bagage meegenomen.
Verzoeker klaagde over de wijze waarop hij door medewerkers van de Belastingdienst/Douane aan een controle was onderworpen. Zijn pijnpunt lag voornamelijk daarin dat hem niet was gevraagd uit te leggen wat voor munten het waren en waarom hij de oude munten in aluminiumfolie had ingepakt en had verstopt in zijn bagage.
De Nationale ombudsman overwoog dat van een douanemedewerker mag worden verwacht dat hij er alles aan doet om de controle zo snel en efficiënt mogelijk uit te voeren. Dit betekent in deze zaak dat van de douaneambtenaren mocht worden verwacht dat zij bij gebrek aan eigen deskundigheid over de waarde van de in de bagage gevonden munten via gerichte vragen aan de reiziger deze waarde vast te stellen, dan wel via voortvarende inbeslagname de munten beschikbaar te houden voor nader onderzoek. Deze communicatie had er in dit geval waarschijnlijk toe geleid dat samen met verzoeker - zoals hij aanvankelijk had voorgesteld - aan de hand van de beschikbare documentatie de relatief geringe waarde was vastgesteld. Door het gebrek aan communicatie direct na het aantreffen van de munten is de situatie echter vrij snel geëscaleerd.
Daar de douanemedewerker heeft nagelaten om in een vroeg stadium gerichte vragen te stellen over de herkomst en de wijze van verpakken van de munten en heeft nagelaten direct aandacht te besteden aan het aanbod van verzoeker om samen de waarde van de munten vast te stellen, heeft zij gehandeld in strijd met het vereiste van professionaliteit. De Nationale ombudsman oordeelde dat de onderzochte gedraging niet behoorlijk was.