Verzoekers verhuisden vanuit een grote stad naar een seniorenwoning in een kustgemeente. Daar werden zij geconfronteerd met een buurvrouw die problemen had met hun geaardheid en daarom probeerde omwonenden tegen verzoekers op te zetten. Wat begon als kleine pesterijen, mondde uit in een conflict waarbij sprake was van bedreiging, laster en vernielingen. Verzoekers deden een beroep op de politie, maar voelden zich niet voldoende gehoord en geholpen. Nadat zij verhuisd waren, dienden ze daarover een klacht in bij de politie. Vanwege het tijdsverloop behandelde de politie slechts een deel van hun klachten. Ook de Nationale ombudsman deed om die reden onderzoek naar een beperkt deel van de klachten.
De klacht dat de wijkagent een zorgmelding deed bij het Sociaal Team in verband met mogelijke vervuiling en brandgevaar in de woning van verzoekers, achtte de Nationale ombudsman gegrond. De Nationale ombudsman oordeelde dat de wijkagent eerst nader onderzoek had moeten naar de melding voordat hij daarover sprak in het Sociaal Team. De politieambtenaar had zelf bij verzoekers thuis moeten gaan kijken, vooral ook omdat hij bij een eerder bezoek aan hun woning zelf geen vervuiling of brandgevaar had geconstateerd. Ook had hij bij omwonenden en de meldster langs kunnen gaan om de melding te onderzoeken. Bovendien had hij meer oog moeten hebben voor de mogelijkheid dat de melding was ingegeven door de spanningen die er tussen verzoekers en de meldster bestonden. Door dit alles na te laten, handelde hij in strijd met het vereiste van actieve en adequate informatieverwerving.
Omdat het onderzoek wegens het tijdsverloop onvoldoende duidelijkheid bracht over de toedracht, onthield de Nationale ombudsman zich van een oordeel over de klachten over een toezegging om de buurvrouw op haar gedrag aan te spreken, het niet informeren van verzoekers over een gesprek met de directeur van de zorgstichting en de verklaringen van een andere politieambtenaar tegenover de Politieklachtencommissie. De klacht dat de uitnodigingsbrief van de Politieklachtencommissie onvoldoende duidelijk was en de klacht dat de Politieklachtencommissie verzoekers geen verslag had gestuurd van de zitting waarop de ontvankelijkheid van de klachten van verzoekers werd besproken, waren niet gegrond.
