Verzoeker vertoonde tijdens het spreekuur voor een WIA-herbeoordeling bij een verzekeringsarts uitvalverschijnselen. De verzekeringsarts wilde het spreekuur niet stoppen ondanks een schriftelijk advies van verzoekers behandelaar dat intensieve contacten tot een half uur beperkt dienden te worden. In plaats daarvan zette de verzekeringsarts het gesprek voort met de vrouw van verzoeker.
Verzoeker klaagde erover dat de verzekeringsarts geen rekening had gehouden met zijn mentale belasting en het advies van zijn behandelaar genegeerd had.
De Nationale ombudsman overwoog dat de taak van een verzekeringsarts een andere is dan die van een behandelend arts. De verzekeringsartsen van het UWV moeten volgens de verzekeringsgeneeskundige gedragscode en de Onderzoeksmethodenstandaard van het LISV beoordelingen uitvoeren. De eigen waarneming van een verzekeringsarts is voor beoordelingen in het algemeen noodzakelijk. Het advies van een behandelaar zet dit niet zonder meer opzij. Gebleken was dat de verzekeringsarts wel oog had voor de uitvalverschijnselen van verzoeker. Daarom had zij het gesprek met verzoekers vrouw voortgezet om relevante informatie te krijgen en zodoende een (belastend) vervolggesprek te kunnen voorkomen.
De Nationale ombudsman dat het vereiste van professionaliteit niet geschonden was. Hij achtte de onderzochte gedraging behoorlijk
