Verzoeker wilde graag bij de politie gaan werken. Tijdens de selectieprocedure nam hij deel aan het fysiek motorisch onderzoek (de sporttest) dat door de Politieacademie werd uitgevoerd. Tijdens het afleggen van het laatste onderdeel van de sporttest, het verslepen van een pop, bleef verzoeker, naar zijn zeggen, met zijn voet achter de pop haken en viel als gevolg daarvan achterover op zijn rug op de vloer. Later bleek na onderzoek in een ziekenhuis dat verzoeker een stabiele wervelfractuur had opgelopen.
Verzoeker klaagde erover dat de Politieacademie bij het onderdeel van de sporttest 'verslepen van de pop' onvoldoende voorzorgsmaatregelen had getroffen om de kans op (ernstig) letsel te verkleinen, ondanks de wetenschap dat er met enige regelmaat (zwaar) gewonden vielen bij dit onderdeel.
De Nationale ombudsman oordeelde dat de Politieacademie er niet dan wel in onvoldoende mate op eigen initiatief voor had zorg gedragen dat de kans op (ernstig) letsel tijdig nog verder werd geminimaliseerd. Op basis van de opgedane ervaring had de Politieacademie kunnen weten dat voornamelijk het laatste onderdeel van de toets, c.q. het verslepen van de pop, voor de deelnemers een reëel risico op gezondheidsschade c.q. letsel van meer dan geringe betekenis, met zich mee bracht. Van de Politieacademie had mogen verwacht dat zij naar aanleiding van enkele ernstige letselgevallen al veel eerder uit eigen beweging contact zou hebben opgenomen met het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties om daar haar zorg te uiten. Tijdens dat contact had de Politieacademie aan het ministerie het verzoek kunnen doen om de toets zodanig aan te passen dat het risico op ernstig letsel tijdig nog verder geminimaliseerd kon worden. De Nationale ombudsman was van oordeel dat, nu dit niet is gebeurd, de Politieacademie had gehandeld in strijd met het vereiste van bijzondere zorg.
