Verzoekers partner ontvangt in verband met psychische klachten een WAO-uitkering en moest voor een herkeuring bij het UWV komen. Verzoeker ging mee als begeleider en hem werd de toegang ontzegd in verband met door hem per telefoon geuite bedreigingen. De partner durfde niet alleen de keuring te ondergaan en het UWV kondigde aan de betaling van de uitkering stop te zetten. Verzoeker en partner vertrokken en de partner deed vervolgens in de parkeergarage een zelfmoordpoging.
Verzoeker klaagt over het opleggen van het pandverbod, over het feit dat het UWV uit een door hem toegezonden brief had moeten afleiden dat de herkeuring voor de partner te belastend was in verband met driegende suïcidaliteit en over de weigering van het UWV om bekend te maken wie een toegezonden brief van de huisarts had beoordeeld.
Het UWV mocht aan verzoeker een pandverbod opleggen in verband met zijn ernstige dreigementen, maar het UWV mocht daarbij niet de belangen van zijn partner uit het oog verliezen. De partner kreeg te horen dat ze uitsluitend zonder begeleider welkom was en dat anders de uitkering zou worden stopgezet. Het UWV had op dat moment ook met andere minder bezwarende middelen kunnen komen door een nieuwe afspraak te plannen waarbij de partner een andere begeleider kon meevragen. Uit de brief van verzoeker en evenmin uit de later toegezonden verklaring van de huisarts kon het UWV niet opmaken dat er sprake was van dreigende suïcidaliteit. De toegezonden verklaring van de huisarts werd beantwoord met een brief die was ondertekend door de manager claim (een niet-arts). Volgens het UWV was de verklaring beoordeeld door een stafverzekeringsarts, die ook de brief had opgesteld: uitsluitend om haar te beschermen was niet haar naam onder de brief gezet. Dit had het UWV ook expliciet in de brief kunnen vermelden; nu was bij verzoeker een onjuiste indruk ontstaan.
Evenredigheidsvereiste: gegrond
Actieve en adequate informatieverwerving: niet gegrond
Verbod van vooringenomenheid: gegrond
