Verzoeker hield zich 's-nachts met een vriend op bij een pad tussen achtertuinen van woningen. Een buurtbewoner meldde bij politie een mogelijke poging tot inbraak door deze mannen. Daarop doorzocht de politie de omgeving met twee politiehonden. Een van deze politiehonden trof verzoeker aan in een schuurtje en beet hem tweemaal tot bloedens toe in zijn arm. Verzoeker werd naar het politiebureau gebracht en daar door een opgeroepen arts onderzocht.
Verzoeker klaagde erover dat de politie disproportioneel geweld heeft gebruikt door de politiehond op hem in te zetten terwijl de politiehond niet onder directe controle van zijn geleider was.
De inzet van een politiehond is een zwaar geweldsmiddel, waarvan behoedzaam gebruik dient te worden gemaakt, en is alleen geoorloofd onder het direct en voortdurend toezicht van de diensthondgeleider. De Nationale ombudsman overwoog dat de politie, gelet op het redelijke vermoeden van schuld aan een misdrijf en het onoverzichtelijke en donkere werkterrein, terecht besloot tot de inzet van politiehonden voor de opsporing van verzoeker. De Nationale ombudsman oordeelde echter dat er geen sprake was van direct en voortdurend toezicht van de diensthondgeleider op zijn hond omdat de hond tijdens het zoeken naar verzoeker niet was aangelijnd en de diensthondgeleider geen zicht op zijn hond toen deze het schuurtje binnenging. Hierdoor nam de diensthondgeleider ten onrechte het risico dat zijn hond tijdens het zoeken in een situatie terecht zou komen waarin deze mogelijk zou kunnen gaan bijten zonder dat de diensthondgeleider onmiddellijk zou kunnen ingrijpen. De Nationale ombudsman oordeelde dan ook dat er sprake was van schending van het recht op onaantastbaarheid van het lichaam.
Overige klachtonderdelen: onnodig lang bijten door politiehond; verzoeker niet voor medisch onderzoek naar ziekenhuis overgebracht maar op het politiebureau onderzocht door huisarts.