De winkel van verzoeker was op 7 juli 2001 en 15 juli 2002 geramkraakt, waarbij er goederen waren weggenomen. Verzoeker deed twee keer aangifte van diefstal. Verzoeker klaagde erover dat de politie hem onvoldoende had geïnformeerd over de stand van zaken van het onderzoek. Na onderzoek was het de Nationale ombudsman duidelijk geworden dat de politie verzoeker niet had geïnformeerd op de wijze en binnen een termijn die destijds gebruikelijk was en die de Nationale ombudsman niet onbehoorlijk voorkwam. De gegrondverklaring van verzoekers klacht daarover door de politie tijdens de interne klachtenprocedure bevestigde dat nog eens. Vervolgens had het ondanks die gegrondverklaring nog ruim een half jaar geduurd voordat verzoeker de beloofde duidelijkheid had verkregen over zijn eerste aangifte en ruim twee jaar voordat dat het geval was ten aanzien van zijn tweede aangifte. Door verzoeker in eerste instantie pas naar aanleiding van zijn klacht, maar ook nadien dusdanig laat te informeren, was de Nationale ombudsman van mening dat de politie had gehandeld in strijd met het vereiste van actieve en adequate informatieverstrekking.
Wat betreft verzoekers klacht dat de politie onvoldoende onderzoek had verricht naar aanleiding van zijn aangiftes, kwam de Nationale ombudsman tot de conclusie dat de politie had gehandeld in strijd met het vereiste van professionaliteit door een aantal voor de hand liggende onderzoekshandelingen om onbekende redenen niet te verrichten. Alhoewel niet uitgesloten kon worden dat daaraan weloverwogen keuzes ten grondslag konden hebben gelegen, had in dat geval verwacht mogen worden dat daarover nog informatie beschikbaar zou zijn. Dat was echter niet het geval. Het capaciteitsgebrek waar het betreffende politieteam destijds mee te maken had en de onduidelijk geregelde coördinatie die daar het gevolg van leek te zijn geweest, boden wellicht een verklaring maar geen excuus daarvoor.
