Vanwege bedrijfseconomische redenen vroeg de werkgever van verzoeker een ontslagvergunning aan bij de CWI. De ontslagvergunning werd niet verleend vanwege het feit dat de bedrijfseconomische noodzaak niet kon worden vastgesteld. De werkgever van verzoeker vroeg vervolgens opnieuw een ontslagvergunning aan voor verzoeker en ditmaal werd de ontslagvergunning wel verleend. Verzoeker diende daarop een klacht in bij de CWI.
Verzoeker klaagde bij de Nationale ombudsman onder andere over het verlenen van de ontslagvergunning op grond van bedrijfseconomische noodzaak terwijl deze vergunning bij gelijke bedrijfseconomische omstandigheden eerder was geweigerd.
De Nationale ombudsman stelde onder meer vast dat uit de financiële gegevens die de werkgever had overgelegd bij de tweede ontslagaanvraag een sterke daling van de omzet bleek en dat de gegevens waren geparafeerd door een belastingsadvieskantoor. De financiële gegevens die bij de eerste ontslagaanvraag waren verstrekt, waren niet geparafeerd door een belastingadvieskantoor en waren verschillende malen gewijzigd. De Nationale ombudsman was van mening dat de CWI in redelijkheid had kunnen oordelen dat, gelet op de financiële positie van de werkgever, de arbeidsplaats van verzoeker diende te vervallen.
De Nationale ombudsman oordeelde dat de CWI had gehandeld in overeenstemming met het redelijkheidsvereiste. Hij achtte de onderzochte gedraging behoorlijk.
Overige klachtonderdelen:
- De klachtbehandelingsduur door de CWI.
- De door de CWI genomen beslissing op de klacht.
