Verzoekers hadden maandenlang onenigheid met hun buren, waarbij beide partijen geregeld beroep op de politie hadden gedaan. Verzoekers verweten de politie eenzijdig te hebben opgetreden en de buren niet te hebben aangesproken op hun gedrag.
Het gestelde eenzijdige politieoptreden is getoetst aan het verbod van vooringenomenheid. Van handelen in strijd met dit verbod is niet gebleken, zodat er sprake was van behoorlijk politieoptreden. Om tot dit oordeel te komen overwoog de No onder meer dat daarbij van belang is of en in hoeverre de politie heeft getracht bemiddeling op gang te brengen. Ook de bereidheid van verzoekers om tot een oplossing te komen, speelt daarbij echter een rol, omdat ook van de burger de nodige inspanningen mogen worden verwacht om een dergelijk conflict op te lossen in verband met het beroep dat zij doen op de politie. Voor een politie is het in geval van een burenruzie immers vaak niet mogelijk een afdoende en voor beide partijen bevredigende situatie te bewerkstelligen.
Ten aanzien van de klacht over het niet aanspreken van de buren vond de No dat er geen sprake was geweest van handelen in strijd met het vereiste van professionaliteit. Alhoewel het voor de Nationale ombudsman niet duidelijk was geworden of er sprake is geweest van “aanspreken”, was voor hem wel vast komen te staan dat de politie met beide partijen herhaaldelijk serieus had gesproken. De politie had naar het oordeel van de No behoorlijk gehandeld door daarbij niet de nadruk te hebben gelegd op het “aanspreken” van betrokkenen, maar op bemiddelend optreden, omdat de politie daar terecht meer resultaat van verwachtte.
Daarnaast hadden verzoekers een aantal klachten over de interne klachtafhandeling (niet toevoegen bepaalde stukken aan klachtdossier klachtafhandelingstermijn en niet sturen verdagingsberichten, het reduceren van het aantal klachten tegen de zin van verzoekers in), die op een na allemaal gegrond waren.
Rapport bevat een slotbeschouwing van No.
