Verzoekers, drie BV's en hun directeur, stelden de Belastingdienst voor de openstaande belastingschulden af te wikkelen door betaling van een bedrag ineens onder stopzetting van alle bezwaar- en beroepprocedures. Dit bedrag was het maximaal door hen op te brengen bedrag. Dit voorstel werd door de Belastingdienst afgewezen. De reactie van verzoekers hierop werd aangemerkt als een beroep op de directeur van de Belastingdienst. De directeur wees het beroep af. In zijn uitspraak op het beroep ging de directeur in op de mogelijkheden van uitstel bij bezwaar en beroep, op de eis tot zekerheid en op de mogelijkheden van kwijtschelding.
Verzoekers klaagden over de motivering van de uitspraak van de directeur.
De Nationale ombudsman overwoog dat uit de uitspraak van de directeur niet bleek waarom overwegingen waren opgenomen over het stellen van zekerheid en kwijtschelding.
De Nationale ombudsman oordeelde dat de directeur van de Belastingdienst aldus het motiveringsvereiste had geschonden en achtte de klacht van verzoekers gegrond.
