Verzoeker klaagde erover dat de politie in de klachtafhandelingsbrief niet op al de onderdelen van zijn klacht was ingegaan. Het klachtonderdeel dat een bepaalde politieambtenaar tegen hem had gezegd dat 54 mensen over hem hadden geklaagd dan wel aangifte tegen hem hadden gedaan, maar dat hij niet had willen zeggen wie deze mensen waren, was de tweede klacht van verzoeker die de No heeft onderzocht.
Ten aanzien van de klacht over de interne klachtafhandeling stelde de Nationale ombudsman vast dat de korpschef aan een klachtonderdeel voorbij was gegaan en dat hij zich in zijn weergave van de feiten van de overige klachtonderdelen had gebaseerd op de verklaringen van de betrokken ambtenaren, waarbij hij niet specifiek was ingegaan op verzoekers weergave van de feiten. Hij had daarmee niet verzoekers visie op de feiten gemotiveerd weerlegd en was niet expliciet ingegaan op de klachten zoals verzoeker die naar voren had gebracht. Alhoewel de Nationale ombudsman opmerkte dat een aantal punten wel aan de orde was gekomen tijdens de gesprekken die met verzoeker hadden plaatsgevonden tijdens de interne klachtbehandeling, was de Nationale ombudsman van oordeel dat het niet juist was dat de korpschef in zijn brief aan verzoekers weergave van de feiten was voorbijgegaan en daarmee niet op alle klachten van verzoeker was ingegaan.
De klachtafhandeling had daarmee niet voldaan aan het motiveringsvereiste, omdat het motiveringsvereiste met zich mee brengt dat een bestuursorgaan in de afdoeningsbrief op alle klachtonderdelen dient in te gaan, tenzij er bijzondere redenen kunnen worden aangegeven om dat niet te doen. Van bijzondere omstandigheden was niet gebleken.
Ten aanzien van het tweede klachtonderdeel onthield de No zich van een oordeel omdat feitelijk niet vast was komen te staan wat de ambtenaar tegen verzoeker had gezegd en er geen omstandigheden waren op grond waarvan aan de ene lezing meer waarde had moeten worden gehecht dan aan de andere.