Een man dient een klacht in bij de ISD omdat zij aan een buurman een gehandicaptenparkeerkaart hebben verstrekt. Daarmee heeft de buurman van de gemeente een gehandicaptenparkeerplaats gekregen. Verzoeker kan hierdoor zijn eigen auto minder goed parkeren. Hij is van mening dat de buurman aantoonbaar niet voldoet aan de criteria om in aanmerking te komen voor een gehandicaptenparkeerkaart. De ISD heeft de klacht van de man behandeld en hem geïnformeerd over hoe zij te werk zijn gegaan. Omdat verzoeker het hier niet mee eens is, heeft hij zich tot de Nationale ombudsman gewend. Deze vindt de klacht van verzoeker ongegrond. De reden hiervoor is dat wij vinden dat de ISD de klacht zorgvuldig heeft behandeld. De man is in de gelegenheid gesteld om zijn klachten mondeling toe te lichten. De ISD heeft hem gemotiveerd toegelicht welke werkwijze zij hanteert. En waarom zij bepaalde informatie niet met verzoeker kan delen. De Nationale ombudsman kan de ISD hierin volgen en vindt dat zij de klacht voldoende serieus hebben genomen. Dat dit niet heeft geleid tot een ander besluit of het verrichten van een onderzoek, wil niet zeggen dat de ISD de klacht niet correct heeft behandeld. De ISD heeft toegelicht dat zij bij het verstrekken van een gehandicaptenparkeerkaart gebruik kan maken van een hardheidsclausule. Deze clausule kan worden toegepast op die situatie waarin een persoon een ander ernstig gebrek heeft dan een loopprobleem.
Uit privacy overwegingen heeft ISD de man er niet over geïnformeerd of in deze casus gebruik is gemaakt van deze hardheidsclausule. Dat vindt de Nationale ombudsman ook juist. Wel wordt hierdoor duidelijk dat ook al heeft de man bewijzen ingebracht dat de buurman meer dan 100 meter kan lopen, dit nog niet wil zeggen dat een gehandicaptenparkeerkaart ten onrechte is toegekend.
