Vliegtuig, trein, boot, auto… met al deze vervoersmiddelen ligt de wereld aan je voeten. Alleen, voor een bezoekje aan sommige landen heb je een visum nodig. Dit is precies waarvoor de Thaise mevrouw Oorimar* aanklopt bij de Nederlandse ambassade in Bangkok. Een visum.
Het echtpaar Oorimar woont in Thailand. Voor een trip naar Nederland, het geboorteland van meneer Oorimar, heeft zijn echtgenote een visum nodig. Ze willen graag weer eens deze kant opkomen. Meneer Oorimar kijkt op de website van de Nederlandse ambassade in Bangkok. Een visum kan alleen persoonlijk op de ambassade aangevraagd worden. Hij zoekt naar de openingstijden van de afdeling waar ze het visum voor zijn vrouw kunnen aanvragen. Ah, gevonden! Op weg naar de ambassade dan.
Daarvoor stapt het echtpaar op het vliegtuig naar Bangkok. Ze wonen zelf namelijk zo'n 650 kilometer van de Thaise hoofdstad af. Eenmaal in de ambassade meldt het echtpaar zich bij de receptioniste van de visumafdeling. Deze vraagt mevrouw Oorimar of ze een afspraak heeft voor de aanvraag van haar visum. Nee. Tot hun schrik zegt de receptioniste dat dit per se moet. En ze weigert het echtpaar resoluut de toegang tot de visumafdeling. Meneer Oorimar doet nog een poging. Hij zegt dat op de website van de ambassade niet stond dat een afspraak maken verplicht is. Maar de receptioniste houdt vol: ‘regel is regel’. Op zijn vroegst kunnen ze twee dagen later een afspraak krijgen voor de visumaanvraag. Dat is voor het echtpaar te laat. Ze zouden hun terugvlucht missen en twee hotelovernachtingen moeten betalen. Daarom besluiten ze maar een afspraak voor een week later te maken en keren teleurgesteld terug naar huis. Wel dienen ze een klacht in bij de ambassade. Het echtpaar wil vergoeding van de extra reiskosten die ze door deze hele toestand hebben gemaakt.
De ambassade vindt hun klacht niet terecht. De noodzaak van een afspraak staat op de website. Dit had het echtpaar kunnen lezen. De Oorimars zijn het hier niet mee eens. Meneer Oorimar heeft op de website gekeken. Omdat hij gelijk de informatie vond die hij zocht, was een verdere zoektocht op de website niet nodig. Ze komen met hun klacht bij mij. Ik bekijk de website. Ik kan me heel goed voorstellen dat meneer Oorimar het bericht over het afsprakensysteem op de website gemist heeft. Naar mijn mening staat het op de verkeerde plek. Ik vraag de ambassade dit aan te passen. Ook vind ik dat de ambassade hun eigen regeltjes te streng toepast. Het is nogal wat om het echtpaar zo zonder pardon 650 kilometer terug te sturen! Ik vraag de ambassade daarom alsnog de extra reiskosten te vergoeden. Inmiddels is de website van de ambassade aangepast. En gelukkig krijgen de Oorimars hun reiskosten vergoed. Ik hoop dat de ambassade nu ook begrijpt dat in sommige situaties ‘regel is regel’ niet behoorlijk is. En dat geldt wat mij betreft voor alle overheden.
* Om privacyredenen is de naam veranderd
