Madihah (niet de echte naam) woont in Eritrea en is zwanger. Het is daar niet veilig, dus vlucht zij naar Europa. Ze woont een tijd in Italië en bevalt daar van een zoontje. Hij krijgt haar achternaam bij zijn geboorte. Madihah wil graag naar Nederland komen. Dit lukt. De man van Madihah, Hamid (niet de echte naam), wil graag herenigd worden met zijn gezin. Na het doen van een DNA-onderzoek kan Hamid naar Nederland komen.
Nu Hamid ook in Nederland is, willen de ouders graag dat Hamid zijn zoontje kan erkennen. Ook willen ze dat hun zoontje de achternaam van Hamid krijgt. Maar voor de erkenning heeft de gemeente DNA-bewijs nodig van Hamid. Dat is simpel, denkt Hamid. Hij heeft namelijk al een DNA-onderzoek gedaan om naar Nederland te komen. De IND heeft deze gegevens en het dossier. Ans (niet de echte naam), de tussenpersoon die het gezin helpt met zulke zaken, vraagt het dossier van Hamid op bij de IND. Maar ze krijgt geen reactie.
Omdat Ans na een tijd nog altijd geen reactie van de IND krijgt, heeft zij een ingebrekestelling ingediend bij de IND. De IND reageert hierop en belooft binnen twee weken te reageren. Maar na twee weken heeft ze nog steeds geen reactie van de IND. Ze dient een klacht in. Verder probeert Ans via de gemeente contact te krijgen en het dossier te ontvangen. Maar de gemeente krijgt ook geen inhoudelijke reactie van de IND. Alleen een automatische reactie dat klachten binnen zes weken worden behandeld.
De gemeente probeert nog mee te denken en geeft een andere oplossing: het gezin mag zelf een DNA-test laten uitvoeren en die aanleveren bij de gemeente. Maar dat kost minimaal 600 euro. Hamid en zijn gezin kunnen dat helemaal niet betalen!
Ans besluit de Nationale ombudsman te bellen. Onze collega Sema (niet de echte naam) gaat aan de slag. Ze vraagt de IND naar het DNA-bewijs en of het mogelijk is dit snel op te sturen naar het gezin. De contactpersoon bij de IND kan niet achterhalen waarom het tot nu toe niet gelukt is het DNA-bewijs te sturen. Maar hij belooft dat het nu écht binnen twee weken geregeld wordt.
En dat lukt! Madihah en Hamid ontvangen het DNA-bewijs wat zij zo hard nodig hadden om de erkenning te regelen. Ze zijn heel blij, maar vinden het vervelend dat het zo lang heeft geduurd. Als ombudsman sluit ik me daar volledig bij aan. Overheidsinstanties moeten op tijd reageren en burgers helpen waar nodig.
De persoon op de foto is niet de persoon uit de tekst.
Deze column is ook verschenen in De Telegraaf van 30 juni 2022.
