Personen die niet rechtmatig in Nederland verblijven, zogeheten ‘ongedocumenteerden’, en zorgverleners zijn onvoldoende bekend met de regels over het recht op medisch noodzakelijke zorg.
Daardoor krijgen ongedocumenteerden niet altijd de zorg die zij nodig hebben. Dit schrijven het College voor de Rechten van de Mens, de Adviescommissie voor Vreemdelingenzaken en de Nationale ombudsman in een advies aan minister Schippers van VWS.
Medische zorg is een basale levensbehoefte, net zoals voeding en kleding. Het recht op gezondheidszorg is een mensenrecht en geldt ook voor ongedocumenteerden. Dit recht omvat vier onderling verbonden en wezenlijke elementen: beschikbaarheid, toegankelijkheid, aanvaardbaarheid en kwaliteit.
Zorgeloos op straat
Al langere tijd ontvangen de instanties signalen dat ongedocumenteerden problemen ervaren in de (toegang tot) de medische zorg. In een bijeenkomst 'Zorgeloos op straat' gingen zij met zorgverleners, maatschappelijke organisaties en andere betrokkenen op zoek naar bestaande knelpunten en naar aanbevelingen om die knelpunten op te lossen. Op basis hiervan komen de instanties tot de aanbeveling om bijvoorbeeld de informatievoorziening aan zorgverleners zoals baliepersoneel van ziekenhuizen en intakers van ggz-instellingen te verbeteren.
Om goede zorg te kunnen bieden is het daarnaast noodzakelijk dat de ongedocumenteerde en de zorgverlener elkaar goed verstaan en begrijpen. Om die reden wordt aanbevolen de kosten voor een tolk (weer) te vergoeden. Tot slot is het niet alleen noodzakelijk om de verleende zorg aan ongedocumenteerden te registreren, maar ook de problemen die zich voordoen bij de (toegang tot) de zorg. Door deze aanbevelingen komt het recht op gezondheidszorg, in alle vier genoemde facetten, voor ongedocumenteerden binnen bereik.
