Jeffrey, Fico en Niels* van 11, 14 en 16 jaar oud vormen sinds kort met hun (stief)ouders een nieuw gezin. Alle drie hebben ze voor hun eigen situatie wat hulp nodig, daarom wordt er bij de gemeente jeugdhulp aangevraagd. Na een gesprek met het wijkteam wordt een zogenaamd 'begeleidingsplan' geschreven. Hierin staat voor iedereen van het gezin wat er aan de hand is. Er werd voor elk gezinslid een persoonsgebonden budget (pgb) aangevraagd. Een persoonsgebonden budget is geld van de gemeente voor degene die hulp nodig heeft, zodat die zélf de juiste hulp kan betalen. De gemeente wil dat ieder kind van 12 jaar en ouder zelf toestemming geeft voor de hulp, door een handtekening te zetten onder het budgetplan. In het geval van Jeffrey, Fico en Niels vinden hun ouders dat helemaal geen goed idee. Daarom maken zij hier namens de jongens bezwaar tegen.
Een paar weken later vallen er drie brieven van de gemeente op de mat. Met voor elk van de jongens een uitnodiging voor een gesprek over hun bezwaar. Maar wat schetst de verbazing, bij de brief zit ook een dikke stapel papier met informatie, waaronder het begeleidingsplan. Gevoelige informatie. Zo zouden de jongens van elkaar kunnen lezen wat er precies bij de ander aan de hand is!
De moeder van de jongens neemt contact op met ons op en dient twee klachten in. Een klacht over het door de jongens zelf moeten ondertekenen van het financiële plan en een over het schenden van de privacy van de jongens door het zomaar delen van gevoelige informatie. De Nationale ombudsman en de Kinderombudsman gingen samen met de klachten aan de slag.
Volgens de Kinderombudsman klopt het dat jongeren vanaf twaalf jaar toestemming moeten geven voor de hulp die ze krijgen en het is goed dat de gemeente daar rekening mee heeft willen houden. Maar het is hiervoor niet nodig en zelfs onnodig belastend dat een jongere zelf het financiële plan ondertekent. De gemeente had zich volgens ons ook moeten afvragen welke informatie de jongens zouden moeten krijgen. Gevoelige informatie over één van hen mocht de gemeente niet zomaar met de andere jongens delen als dat niet noodzakelijk was.
De jongens zelf gaven aan dat ze wel zo ongeveer weten wat er speelt bij hun broers, maar om dat nou zwart op wit te lezen van elkaar, dat is wel heftig. Zij willen niet alles van elkaar hoeven te weten, omdat ze zich dan zorgen gaan maken om elkaar. Onnodig extra kopzorgen voor jongeren die al in een moeilijke situatie zitten. Het is aan gemeenten om met deze jongeren en de informatie over hen uiterst zorgvuldig om te gaan!
* gefingeerde namen
De personen op de foto zijn niet de personen uit deze column
Deze column is eerder geplaatst in de Telegraaf van zaterdag 13 januari jl.
