Sinds 2014 heeft Nederland de Veteranenwet. Daarin heb ik als Nationale ombudsman de taak van Veteranenombudsman toegewezen gekregen. Als Veteranenombudsman behandel ik klachten van veteranen. Zij doen belangrijk werk, vaak onder complexe en zware omstandigheden. Veruit de meeste veteranen komen sterker terug uit een missie met dosis levenservaring waar zij trots op kunnen zijn. Maar soms vallen er ook veteranen tussen wal en schip. Zoals Erik*.
Korporaal Erik is een jonge Afghanistan veteraan. Tijdens zijn missie in Uruzgan krijgt hij acute rugpijnen en blijvende incontinentieklachten. Ondanks het fysieke werk en de pijn volbrengt hij zijn missie. Eenmaal terug in Nederland gaat het niet langer. Erik meldt zich ziek. Hij krijgt af en toe nog een telefoontje van zijn adjudant, maar verder hoort hij niets meer van zijn werkgever.
Het gaat steeds slechter met Erik. Zijn moeder ziet dit ook. Na een half jaar besluit zij dat haar zoon zo niet verder door kan. Ze schrijft een brief naar zijn commandant. Wat volgt is een lang medisch traject en Erik blijkt blijvend arbeidsongeschikt. Uiteindelijk gaat hij op medische gronden weg bij Defensie. De beperkingen die Erik ervaart als jonge man van eind twintig, geven hem psychische problemen. Hij huilt vaak en moet af en toe overgeven van de pijn en de stress. Hoewel hij er niet meer werkt, klopt hij bij Defensie aan voor psychologische hulp. Tevergeefs. Zij menen dat zijn invaliditeit alleen van lichamelijke aard is.
De houding van Defensie raakt Erik erg. Hij vraagt de Inspectie Militaire Gezondheidzorg (IMG) naar zijn situatie te kijken. Het IMG concludeert dat Defensie Erik onvoldoende heeft begeleid tijdens en na zijn uitzending. Erik verwacht nu toch wel toenadering van zijn voormalig werkgever. Maar Defensie blijft stil. Daarop stapt hij naar mij. Ik vind het niet kunnen dat Defensie niets van zich heeft laten horen na de conclusies van de IMG. Hij had excuses mogen verwachten van zijn oud-werkgever en eindelijk belangstelling voor zijn situatie. Dat laatste bijvoorbeeld vanuit de militaire eenheid waar hij deel van uitmaakte. Dit bleef allemaal uit.
Ik kan mij goed voorstellen dat Erik zich in de steek gelaten voelt en vraag Defensie alsnog met hem om tafel te gaan. Dit gebeurt. Tijdens een persoonlijk gesprek krijgt Erik oprechte excuses. Voor hem een belangrijk gebaar, dat zijn vertrouwen grotendeels herstelt.
Vandaag eren wij onze Nederlandse veteranen en speld ik de witte anjer op. U toch ook?
*Gefingeerde naam
