Loïs* heeft haast. Zij heeft met haar vriendinnen afgesproken om uit eten te gaan. De autorit vanaf haar werk naar het restaurant duurt al gauw een uur. Daarom zet zij er vaart achter. Te veel vaart. Zij overschrijdt in haar haast de wettelijk toegestane maximum snelheid. Dit komt haar duur te staan. Al snel krijgt zij een bekeuring binnen van een flink bedrag. Terecht vindt Loïs.
Loïs maakt het geld snel over aan het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB). Dit bureau is het inning- en incassogezicht van de overheid. In dit geval int het CJIB de boete bij Loïs namens het ministerie van Veiligheid en Justitie. Dit ministerie is verantwoordelijk voor het vergroten van de maatschappelijke veiligheid.
Bij het betalen van haar boete maakt Loïs geen gebruik van de toegezonden acceptgirokaart maar betaalt zij via internetbankieren. Ze vergeet daarbij alleen om het betalingskenmerk te vermelden. Het CJIB kan zo niet nagaan voor welke boete de betaling is verricht. Het bedrag wordt daarom terug gestort op de rekening van Loïs. Omdat het CJIB de boete als niet betaald beschouwt krijgt zij ook nog een verhoging opgelegd.
Loïs neemt contact op met het CJIB om deze gang van zaken te bespreken. Het CJIB ziet geen reden om de verhoging terug te draaien omdat Loïs zelf verantwoordelijk is voor het vermelden van het juiste betalingskenmerk. Hierop neemt Loïs contact op met de Nationale ombudsman.
De Nationale ombudsman vindt dat het CJIB juist heeft gehandeld maar vraagt wel aan het CJIB om nog een keer te bekijken of zij Loïs tegemoet kan komen door de verhoging ongedaan te maken. Volgens de Nationale ombudsman lijkt het er inderdaad op dat ze gewoon op tijd de boete wilde betalen en dat dit door een vergissing niet is gelukt.
Uiteindelijk wil het CJIB nog een keer naar haar zaak kijken. Het CJIB neemt contact op met Loïs en vertelt haar dat zij de verhoging niet hoeft te betalen. Loïs mag van geluk spreken, want het CJIB was hiertoe niet verplicht.
* Gefingeerde naam
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column
