Toby* woont naar volle tevredenheid in Drimmelen, de voortuin van de Biesbosch. En net zoals in elke plattelandsgemeente, rijden auto's te hard door zijn straat. Daarom heeft de gemeente in 2006 een verkeersdrempel in zijn straat aangelegd. Sindsdien rijden de auto's een stuk rustiger. Maar het is wel veel lawaaiiger geworden
Dat ligt niet zozeer aan het afremmen en optrekken van de auto's. Het ligt aan de klinkers van de drempel. Als Toby in zijn woonkamer zit, kan hij geen gesprek meer voeren. De rammelende klinkers overstemmen het gesprek. De televisie moet steeds harder. En 's nachts schrikt hij geregeld wakker van het gedonder.
Hij belt naar de gemeente Drimmelen. Hij vertelt de ambtenaar dat hij zo'n last heeft van geluidsoverlast. De ambtenaar vindt dat heel vervelend voor hem en raadt hem aan een brief te schrijven naar de gemeente. Dat doet Toby. En hij krijgt een brief terug, de gemeente kan er niets aan doen. Jaar na jaar trekt Toby aan de bel, bij ambtenaren, bij de wethouder, bij de burgemeester, er gebeurt niets.
Na twee jaar past de gemeente opeens de drempel aan. Maar de klinkers blijven wel liggen en Toby heeft nog steeds veel last van het geluid. De ambtenaar verzucht: 'als u nog meer maatregelen wil, dan moet u maar aantonen dat er inderdaad geluidsoverlast is'. Toby schakelt op zijn kosten een adviesbureau in. En wat blijkt: er is inderdaad sprake van onaanvaardbaar veel geluidsoverlast door de drempel.
Toby stuurt het rapport naar de gemeente, maar de gemeente wil een second opinion van een tweede adviesbureau. Dat bureau concludeert dat er geen verband is tussen de drempel en de geluidsoverlast. Maar Toby krijgt ook een verassende mail van de burgemeester. De burgemeester schrijft dat de drempel vanwege een toezegging van drie jaar eerder wordt geasfalteerd, hoewel de gemeente dat niet noodzakelijk vindt.
Gelukkig wordt na de mail van de burgemeester de drempel geasfalteerd. Sindsdien heeft Toby geen last meer van geluidsoverlast en hij slaapt lekker. Maar hij heeft wel een kater. Hij is jarenlang bezig geweest, heeft aangetoond dat er wel verband is en de gemeente heeft uiteindelijk de drempel aangepast. Maar de gemeente weigert resoluut de rekening van zijn adviesbureau te vergoeden.
Ik vind het onjuist dat een inwoner als Toby zolang rond moeten tobben met hun gemeente. De gemeente moet probleemoplossend werken en drie jaar geleden had de drempel geasfalteerd moeten worden. Dan had Toby geen overlast gehad en was er geen bestuurlijk gedoe geweest. Aan tafel gaan zitten en met een oog voor de werkelijke problemen naar een oplossing zoeken, is mijn devies. De gemeente verdient toch een compliment omdat Toby toch zijn kosten vergoed heeft gekregen.
* Gefingeerde naam
De persoon op de foto is niet deze persoon uit deze column
