Tijmen* is dertien jaar en heeft een autistische stoornis. Hij heeft behoefte aan structuur en duidelijkheid. Soms gaat het mis. Tijmen krijgt dan hevige driftaanvallen die soms wel een uur kunnen duren. Zijn ouders en broertjes kunnen daar rekening mee houden, maar dat kan op school lang niet altijd. Als Tijmen overstapt naar de middelbare school, gaat het dan ook mis
De ouders hebben Tijmen aangemeld op een school voor speciaal voortgezet onderwijs. Deze school heeft veel ervaring met kinderen met leer- of gedragsproblemen. Maar, tot hun grote schrik, heeft deze school een wachtlijst. Tijmen moet daarom noodgedwongen naar een gewone middelbare school. Maar daar komt hij in de knel. Hij heeft moeite met de vele dagelijkse veranderingen en de zelfstandigheid die van hem wordt verwacht. Hij krijgt daardoor heftige driftaanvallen. Hoewel de school had toegezegd rekening te houden met zijn gedrag, is dit toch lastig. Bijna elke dag is er wel iets. En dan wordt Tijmen ook nog gepest om zijn gedrag. Dat raakt Tijmen diep in zijn hart, hij wordt steeds somberder en zegt op een dag dat hij liever dood wil. Uiteindelijk houden zijn ouders hem daarom thuis, in afwachting van een plek op de juiste school.
Elke dag zitten ongeveer duizend kinderen zoals Tijmen langdurig thuis omdat er geen geschikte plek voor ze op school is. Ik vind dat een grote misstand. Kinderen lopen grote achterstanden op en hebben veel verdriet omdat ze worden buitengesloten. In onze samenleving geldt het uitgangspunt dat iedereen mee mag en mee moet doen. Daarvoor is het nodig dat alle kinderen naar school kunnen gaan. Ouders, leerplichtambtenaren, scholen en allerlei instanties zijn zich bewust van de ernst van het probleem en toch slagen ze er niet in een jongen als Tijmen weer op school te krijgen.
Ik heb onderzoek gedaan naar de beste manier om thuiszittende kinderen weer naar school te krijgen. Mijn conclusie is dat gemeentelijke leerplichtambtenaren zich maximaal moeten inzetten om thuiszittende kinderen weer naar school te krijgen. Ze moeten daarbij de ouders nauw betrekken en de samenwerking opzoeken met de scholen en andere betrokkenen. Alleen dan kunnen we een einde maken aan deze misstand.
Nadat Tijmen al een half jaar thuiszat, kregen zijn ouders eindelijk goed nieuws. De school voor speciaal onderwijs had eindelijk plaats omdat hij op de wachtlijst doorgeschoven was. Ik verwacht dat ons rapport ertoe bijdraagt dat kinderen in de nabije toekomst niet meer op grote schaal thuiszitten. En wie weet wat voor knappe dingen Tijmen later uitvindt!
* Om privacyredenen is de naam veranderd
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column