Femke's* pinpas is gestolen in Rotterdam. Ze baalt behoorlijk natuurlijk. De dief heeft namelijk meteen € 1.000 van haar bankrekening gehaald. Femke weet wie de dief is en doet de volgende dag aangifte bij het politiebureau in haar woonplaats Lelystad. Lelystad belooft haar aangifte naar de politie in de plaats van het delict Rotterdam door te sturen zodat die de zaak kunnen afhandelen. Maar niks geen vlotte afhandeling van haar aangifte. Femke raakt verzeild in een eindeloos 'heen en weer'.
Steeds als Femke informeert naar de afhandeling van haar aangifte, verwijzen de politiekorpsen Rotterdam en Flevoland naar elkaar. Flevoland zegt de aangifte naar Rotterdam te hebben gestuurd en Rotterdam zou nog niets ontvangen hebben. Tegen de tijd dat de aangifte in Rotterdam boven water komt, blijken de camerabeelden van de bankopname vernietigd omdat die niet eeuwig bewaard mogen worden. Kortom, van het opsporen van de dader komt niets meer terecht. Femke's vader trekt zich de zaak erg aan. Hij vindt het onbegrijpelijk dat beide korpsen de zaak niet gemeenschappelijk hebben opgepakt. En zo komt hij met zijn klacht bij mij terecht.
Ik begrijp het machteloze gevoel van Femke en haar vader. Waar het precies mis is gegaan met het doorsturen van de aangifte, wordt mij niet duidelijk. Maar de gebrekkige communicatie van beide korpsen heeft er in ieder geval toe geleid dat de aangifte niet is opgepakt zoals je dat van de politie mag verwachten. Ook al gaat er iets mis bij het doorsturen van een aangifte, je moet er in ieder geval op kunnen rekenen dat de politie er alles aan doet om de zaak uiteindelijk te onderzoeken. Het is toch wel erg raar als de politie pas actie onderneemt na een lange zoektocht van een oplettende burger.
Regelmatig krijg ik klachten over het zoekraken van aangiften die van het ene korps naar het andere gestuurd worden. Voor de politie geldt bij 'wegsturen' maar al te vaak 'weg-is-weg'. De 26 korpsen voelen onvoldoende een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid. Ik heb daarom aan de Raad van korpschefs gevraagd om maatregelen te nemen zodat zekerheid bestaat over de overdracht van een aangifte van het ene aan het andere korps. Bijvoorbeeld door even persoonlijk contact op te nemen en een ontvangstbevestiging te vragen aan de collega van het ontvangende korps. Het moet in ieder geval voor de burger transparant zijn wat hij in redelijkheid na het doen van een aangifte van de politie kan verwachten!
Daar schiet Femke nu natuurlijk niets meer mee op. Goed nieuws is dat de dader voor iets in de kraag is gepakt en zowaar de diefstal van Femke's bankpas heeft bekend. Hopelijk lukt het haar nu toch om in de strafzaak zonder veel rompslomp die € 1.000 van hem terug te krijgen.
*Om privacyredenen zijn de namen veranderd
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column
