Tijdens haar vakantie wordt Joke smoorverliefd op een Italiaan, Mario (niet de echte namen). Ze krijgen een relatie en Joke verhuist naar haar Mario in Italië. Hun geluk wordt bekroond met de geboorte van een dochter, Ramona (niet de echte naam). Helaas loopt de relatie tussen Mario en Joke na een paar jaar spaak. Joke en Mario vragen aan de rechter bij welke ouder Ramona voortaan mag wonen.
De Italiaanse rechter besluit dat Ramona voorlopig bij Joke in Italië woont. Maar Joke gaat, op aanraden van haar advocaat, met Ramona naar Nederland. Mario vindt dat Joke hun dochter ontvoert. Hij vraagt de Nederlandse Centrale autoriteit van het Ministerie van Justitie ervoor te zorgen dat zijn dochter naar Italië terugkomt. In de tussentijd bepaalt de Italiaanse rechter dat alleen Mario het ouderlijk gezag over Ramona krijgt. Er volgen rechtszaken over en weer. Ruim tweeënhalf jaar later zegt de Nederlandse rechter dat Ramona op grond van het Haags Kinderontvoeringsverdrag definitief terug moet naar haar vader in Italië. Joke duikt dan met de inmiddels zesjarige Ramona onder.
De officier van justitie geeft opdracht om Joke en Ramona aan te houden. Korte tijd later houdt de politie Joke aan in haar auto en neemt Ramona mee. Dat is de laatste keer dat moeder en dochter elkaar zien. Ramona wordt naar het politiebureau gebracht en de volgende dag op Schiphol aan haar vader meegegeven. Er is geen gelegenheid om afscheid te nemen of om wat persoonlijke spullen, zoals haar knuffel of kleren, aan Ramona mee te geven. Joke is verdrietig, maar ook erg boos op de politie en justitie. Zij vindt dat de politie haar bruut heeft behandeld en vraagt mij of die bruutheid wel behoorlijk is.
Ik kan niets veranderen aan de uitspraak van de rechter dat Ramona terug moet naar Italië. Dat is een gegeven waar ook ik van uit moet gaan. Vanuit menselijk oogpunt is het begrijpelijk dat Joke met Ramona onderduikt. Maar ze heeft ook de rechterlijke uitspraken genegeerd en dat is bepalend geweest bij de teruggeleiding. Toch is veel misgegaan. Ramona is als een ding opgepakt en de band die ze had met haar moeder is wreed doorbroken. Zij heeft geen afscheid kunnen nemen van haar moeder en heeft ook niet haar eigen spulletjes en kleren mee kunnen nemen. Op die manier is zij weggerukt uit haar vertrouwde leefwereld. Dit kan een ernstige traumatische ervaring voor de kleine Ramona zijn geweest.
De officier van justitie en de politie hebben hiermee onbehoorlijk gehandeld. Ik vind dat het belang van het kind het zwaarst moet wegen. Daarom moeten de regels voor teruggeleiding worden aangepast. De Centrale autoriteit heeft veel ervaring met teruggeleidingen en moet in iedere teruggeleidingszaak worden betrokken zodat de emotionele schade bij kinderen zoveel mogelijk beperkt blijft. Want ik vind dat we een kind in een kwetsbare positie bij scheidingen van ouders moeten beschermen. Dat voorkomt nodeloos extra verdriet.
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column.
