"Mijn vijf weken zomervakantie heb ik dit jaar weer voornamelijk met gesloten deuren en ramen doorgebracht." Het is niet vanwege het koude zomerweer dat meneer Rutten* mij dit schrijft. Nee, hij heeft het over de geluidsoverlast van het zes weken durende zomerfestival dat het naast gelegen verpleeghuis jaarlijks organiseert. Zijn tuin grenst direct aan het verpleegverhuis, dus hij kan volop meegenieten. “Voor een week of weekend kan ik me nog terugtrekken op een vakantieadres maar bij zes weken sta ik machteloos!", schrijft een boze meneer Rutten mij.
Omdat meneer Rutten nog nergens een aankondiging van het zomerfestival of een vergunningaanvraag heeft gezien, besluit hij om polshoogte te nemen bij de gemeente. Hij wil weten of er ook dit jaar weer een vergunning is aangevraagd. Na lang wachten krijgt hij te horen dat dit inderdaad het geval is. Het festival vindt zelfs al over drie weken plaats. Reden voor meneer Rutten om samen met de buurtbewoners met spoed een brief aan de gemeente te sturen waarin zij laten weten dat zij hier tegen bezwaar hebben. Nog voor aanvang van het zomerfeest mogen zij aan de gemeente toelichten waarom zij het niet eens zijn met de verstrekte vergunning aan het verpleeghuis. Maar daar blijft het helaas bij. Meneer Rutten hoort vervolgens niets meer van de gemeente. Intussen is de vergunning afgegeven en gaat het hele feest gewoon door.
Zowel meneer Rutten als de buurtbewoners voelen zich niet serieus genomen. Daarom dient meneer Rutten een klacht in bij de burgermeester. Met als resultaat een persoonlijke brief van de burgermeester. Hij schrijft dat de gemeente op korte termijn een reactie zal geven op het bezwaar van meneer Rutten en zijn buurtgenoten. Bovendien biedt hij aan om met meneer Rutten persoonlijk een gesprek te voeren. Meneer Rutten laat weten dat hij daar graag gebruik van wil maken. Maar vervolgens hoort hij niks meer van de gemeente.
“Zo gaat een gemeente toch niet met haar inwoners om?” is de reactie van meneer Rutten als één van mijn medewerkers met hem belt. We kunnen ons zijn ongenoegen goed voorstellen. Zeker omdat het hier om een jaarlijks terugkerend evenement gaat. Daarom stellen wij aan meneer Rutten en de gemeente voor om alsnog met elkaar in gesprek te gaan. Eindelijk kan meneer Rutten alles noemen wat hem dwars zit. De burgermeester geeft toe dat deze zaak niet goed is verlopen en biedt hiervoor zijn excuses aan. Gelukkig ziet hij dit als leermoment voor de gemeente. Meneer Rutten is opgelucht dat de gemeente eindelijk serieus naar hem heeft geluisterd. En geloof het of niet, inmiddels heeft het verpleeghuis laten weten dat zij dit jaar geen zomerfestival met versterkte optredens organiseert. Een rustige - en hopelijk zonnige - zomer in het vooruitzicht voor meneer Rutten en zijn buren.
* Om privacyredenen is de naam veranderd
