Mevrouw ter Velde (niet de echte naam) ontvangt al jaren een bijstandsuitkering van de gemeente. Dit komt omdat zij een ernstige longziekte heeft, waardoor zij niet meer in staat is om te werken. Mevrouw ter Velde is stomverbaasd als zij van de gemeente een oproep krijgt om zich als werkzoekende in te schrijven bij het Centrum voor Werk en Inkomen (CWI). Ze is immers voor honderd procent afgekeurd. Omdat ze het geld hard nodig heeft om rond te komen, besluit ze te doen wat gevraagd wordt. Maar het is natuurlijk wel een wassen neus. Als haar een baan wordt aangeboden kan ze hem niet aannemen.
Ze besluit daarom ook meteen een herkeuring aan te vragen. Hiermee kan ze aantonen dat ze ernstig ziek is. Maar op haar verzoek wordt niet gereageerd. Ook een brief van haar longarts, waarin staat dat zij een longtransplantatie moet ondergaan en dat het écht niet verantwoord is om te werken, heeft geen enkel effect. Sterker nog, ze krijgt verschillende banen aangeboden, onder andere als bejaardenverzorgster. Ook ontvangt ze een brief waarin ze de opdracht krijgt naar een banenmarkt te komen. Met stijgende wanhoop stuurt mevrouw ter Velde brief, na brief, na brief aan zowel de gemeente als CWI.
Uiteindelijk vraagt ze ons om hulp. Zodat ze, zo schrijft ze, nog kan genieten van de tijd die ze nog heeft, zonder zich zorgen te hoeven maken. Wij nemen contact op met de gemeente om duidelijkheid te krijgen over het waarom van de plotselinge sollicitatieplicht. En waarom de gemeente niet reageert op de vele brieven en telefoontjes van mevrouw ter Velde. Eindelijk wordt de gemeente wakker. We ontvangen al snel bericht dat mevrouw ter Velde niet langer hoeft te solliciteren. In 2009 wordt dan opnieuw naar haar situatie gekeken. Ik ben blij dat de gemeente en het CWI eindelijk tot andere inzichten komen. Ik hoop voor mevrouw ter Velde dat zij snel een transplantatie kan ondergaan. Zodat ze weer normaal kan deelnemen aan het dagelijks leven.
