Mevrouw Weltevind* is er helemaal klaar voor: haar eigen nagelstudio. De garage is omgebouwd tot studio, de juiste spullen staan klaar en de cursussen voor nagelstyliste zijn gevolgd. Laat de klanten maar komen! Helaas komt het niet zover, want het UWV gooit roet in het eten…
Mevrouw Weltevind is gedeeltelijk arbeidsongeschikt en zit zonder werk. Daarom komt ze terecht bij het UWV. Ze spreekt met een UWV medewerker over hoe zij weer aan het werk komt. Deze medewerker geeft mevrouw Weltevind toestemming om hiervoor naar een re-integratiebureau te gaan. Samen met dit bureau denkt ze na over een toekomstige baan. Zo wordt het idee van een nagelstudio geboren. Een eigen studio, dat lijkt mevrouw Weltevind wel wat. Ze heeft er veel zin in en gaat gelijk aan de slag om de studio op poten te zetten. Ze koopt de benodigde spullen en volgt cursussen voor het vak van nagelstyliste.
Terwijl ze haar studio opbouwt, lukt het mevrouw Weltevind om voor een paar uur in de week aan de slag te gaan als receptioniste. Na een tijdje werken wordt ze ziek. Dit laat ze het UWV weten. Opnieuw bekijkt een UWV medewerker haar situatie. Dit is echter niet dezelfde medewerker die haar had gezegd dat ze naar het re-integratiebureau kon gaan. Deze nieuwe medewerker vindt ineens een nagelstudio in mevrouw Weltevinds situatie geen goed idee. Ze heeft te weinig geld voor het opzetten van de studio. Ook zou ze als nagelstyliste te weinig verdienen om ervan te kunnen leven. Daarom moet ze van deze medewerker op zoek naar een baan bij een werkgever.
Mevrouw Weltevind is geschokt. Het re-integratiebureau hield het UWV op de hoogte van de opbouw van de nagelstudio. Omdat ze al die tijd niets van het UWV hoorde ging ze er vanuit dat het UWV achter haar plannen voor de nagelstudio stond. En nu, nadat ze kosten heeft gemaakt, blijkt dat niet zo! Mevrouw Weltevind klaagt hierover bij het UWV. Maar het UWV vindt haar klachten niet terecht. Ze laat het er niet bij zitten en stapt naar mij.
Ik vind haar klachten wél terecht. Het UWV had de plannen die mevrouw Weltevind met het re-integratiebureau maakte, goed in de gaten moeten houden. En haar eerder moeten zeggen dat een eigen zaak in haar geval niet kon. Doordat ze niets hoorde van het UWV, vertrouwde ze erop dat het UWV haar plannen goedkeurde. Dit laat ik het UWV weten. Ook vraag ik het UWV met mevrouw Weltevind te spreken over een vergoeding van de door haar gemaakt kosten. Dat doet het UWV en belooft haar alle kosten te vergoeden. Goed nieuws voor mevrouw Weltevind! Maar ook jammer voor haar dat de nagelstudio niet doorgaat. Ik hoop dat het UWV voortaan op tijd ingrijpt in situaties als deze!
* Om privacyredenen is de naam veranderd
