"Hoe kan het dat ik als politieman na 27 dienstjaren nu platzak voor dichte deuren sta?" Deze brandbrief van de 54-jarige Peter* raakt mij. Peter is als politieman betrokken geweest bij de Bijlmerramp in 1992. Een vliegramp met grote gevolgen.
In een persoonlijk gesprek vertelt Peter ons dat hij in de jaren na de Bijlmerramp diverse keren op zijn werk is uitgevallen wegens psychische klachten. Vanwege zijn medicijnen was hij vaak – letterlijk en figuurlijk – afwezig. Zijn korps kon daarom lastig afspraken met hem maken. In 2003 ontslaat de politie hem wegens 'plichtsverzuim'. Peter is het met zijn ontslag niet eens. Het is geen plichtsverzuim, vanwege zijn psychische klachten kon hij niet goed functioneren. Maar die psychische klachten vormden toen een groot taboe in de politiewereld. Hij heeft geprobeerd om zijn ontslag aan te vechten maar dat is niet gelukt. Gevolg: geen werk en zelfs geen uitkering. Peter glijdt financieel af, moet zijn huis verkopen en komt op straat te staan. Noodgedwongen gaat hij zonder eigen inkomsten bij zijn dochter in Duitsland wonen.
Het meest pijnlijke aan deze situatie voor Peter is dat hij van zijn werkgever geen erkenning heeft gekregen voor zijn psychische klachten. Klachten die voortkomen uit een post traumatische stress stoornis (ptss). Over ons voorstel om met de politie in gesprek te gaan, hoeft Peter niet lang na te denken. Dit gesprek heeft een verrassende uitkomst. De politie blijkt bereid om op haar kosten een onderzoek bij de politiepoli naar ptss te laten verrichten. Dit onderzoek bevestigt niet alleen de ptss-klachten van Peter, maar leidt bij de politie tot erkenning van zijn problematiek. Erkenning waar hij al die jaren naar verlangde…dat geeft rust.
Een mooi vervolg van het onderzoek in de politiepoli is dat Peter nu alsnog een WAO-uitkering kan aanvragen. Samen met één van mijn medewerkers vraagt hij bij het UWV een herkeuring aan. Het resultaat? Hij krijgt met terugwerkende kracht een WAO-uitkering. Niet alleen een financiële zorg minder, hij is hierdoor ook weer verzekerd voor ziektekosten. En daardoor kan hij eindelijk met de behandeling van zijn ptss-klachten beginnen! Een andere mooie bijkomstigheid is dat het pensioenfonds heeft besloten om zijn uitkering met terugwerkende kracht aan te vullen. Het doet mij goed om te zien dat er steeds meer deuren worden geopend voor Peter. Of zoals hij het ons schrijft: "Er is weer licht aan het eind van de tunnel!". Als ik terugkijk op deze zaak denk ik: ''Waar een goed gesprek toe kan leiden!''
* Gefingeerde naam
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column
